Zoals ieder jaar vond ook afgelopen dinsdag de Nationale Sportherdenking plaats bij het Olympisch Stadion. Dit jaar stond deze in het teken van de maatschappelijke rol van sport na een oorlog. Sport werd namelijk tijdens de wederopbouw vaak ingezet om slachtoffers te begeleiden bij hun terugkeer in de maatschappij.
Zo werd onder leiding van neuroloog Ludwig Guttmann, en met behulp van sport, vooral in het Engelse Stoke Mandeville spectaculaire resultaten geboekt. Op deze plek waren in 1948 de eerste internationale wedstrijden tussen Nederlandse en Engelse gehandicapte sporters, die zouden uitgroeien tot de Paralympische Spelen. In feite is de gehandicaptensport dus een directe nalatenschap van de Tweede Wereldoorlog.
Ook de Invictus Games werken nog steeds volgens die gedachte. Dit internationale sportevenement gebruikt namelijk de kracht van sport om herstel en revalidatie te bevorderen. Deze sporters zijn gewone mensen, zoals iedereen, die echter bijzondere, vaak nare dingen hebben meegemaakt, en nu weer bijzondere, mooie dingen doen. Om die reden werkte het Olympisch Stadion dit jaar voor de Nationale Sportherdenking samen met de Invictus Games van Den Haag.
De Nationale Sportherdenking bestond inhoudelijk uit twee delen. s’ Ochtends was er in het Olympisch Stadion een praatprogramma van journalist Frits Barend en sporthistoricus Jurryt van de Vooren. Onder meer Mart de Kruif, voorzitter van de Invictus Games 2020, Marc van de Kuilen, veteraan en topsporter, Alina Zoet, deelnemer aan de Invictus Games van 2018 in Sydney, en Esther Vergeer, chef de mission van de Nederlandse paralympische ploeg, waren te gast.
’s Middags vond de ceremoniële herdenking plaats. Daar werd gesproken door NOC*NSF-voorzitter Anneke van Zanen-Nieberg, Simone Kukenheim, sportwethouder van Amsterdam, en Marc van Kuilen.